Η πτώση είναι τ΄ουρανού, κουτσαίνει το τακούνι.

Μερικοί και μερικές φαίνεται ότι δεν έχουν αίσθηση του χιούμορ.

 

Η σοβαρότητα βλάπτει σοβαρά τόσο στην ψυχολογία όσο και στην φιλοσοφία. Αν μερικές φορές δεν αντιμετωπίζεις με χιούμορ κάποια φαινόμενα ή αν δεν αφήνεις ένα στίγμα το οποίο θα φέρει γέλιο (ΣΥΧΝΑ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ) και χαρά στους ανθρώπους, τότε ποιος ο λόγος να βαδίζεις αφού έτσι κι αλλιώς, θέλεις και δεν θέλεις, θα κουτσαίνεις τόσο με το βάδισμα των ποδαριών όσο και με στο βάδισμα της γνώσης. Πως άλλωστε θα μπορούσε να μην κουτσαίνει κάποιος με τόσο ΨΕΥΔΟΣ και τόσο ΣΚΟΥΠΙΔΙ που κυκλοφορεί ΠΑΝΤΟΥ και σε κάθε μέσο που χρησιμοποιεί γραφή ή λόγο. Στην φιλολογία κυκλοφορούν τα σκουπίδια των αθέων οι οποίοι με στόχο την αυτοπροβολή τους ΚΡΥΒΟΥΝ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ και όπως έχω ήδη τεκμηριώσει οδηγώντας σας σε βιβλιογραφία η οποία δείχνει ποιο το ύψος της φιλοσοφίας πριν μερικές δεκαετίες, εμπρός ΣΤΟ ΤΙΠΟΤΑ του σήμερα, που δεν μπορεί να αρθρωθεί μία καθαρή συγγραφή η οποία δεν θα εμπεριέχει ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ των σοφιστών και ΨΕΥΔΗ από τον επιστημονικό χώρο και από ΨΕΥΤΟΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ. Ενδεικτικά θα αναφέρω τον Χιγκς με το περίφημο σωματίδιό του το οποίο του θόλωσε του νου και το χρησιμοποίησε ο ίδιος αλλά και άλλοι για να αρθώσουν σοφιστίες με τις οποίες ΘΑΜΠΩΝΟΥΝ επιστημονικές ομάδες οι οποίες ΠΡΙΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΟΥΝ ερευνούν και ξαναερευνούν και ξαναερευνούν. Αυτοί οι τύποι όπως ο προαναφερόμενος ανακοινώνουν ΑΜΕΣΩΣ τον εμμετό τους και απλά κάποιοι τον αρπάζουν στον αέρα καθώς είναι μαθημένοι να πιάνουν τα αμελέτητα του νου των ΨΕΥΔΟΛΟΓΩΝ.

 

Βλέπω λοιπόν ΣΥΧΝΑ ανθρώπους που έχουν πτυχεία ψυχολογίας να μην γνωρίζουν ορισμούς στοιχειώδης ορολογίας όπως είναι το αίσθημα και το συναίσθημα (έχω παρουσιάσει τους ορισμούς στην προηγούμενη δημοσίευση). Αναρωτιέμαι λοιπόν αν όντως έχουν πάρει πτυχείο από την σχολή της οποίας φέρουν τον τίτλο ή αν έχουν αποκτήσει ΠΑΡΑΔΟΞΩΣ το τίτλο τον οποίο ΥΠΕΓΡΑΨΕ η προαναφερόμενη σχολή αφού δεν διερεύνησε ορθώς το επίπεδο των γνώσεων που έχουν επιτευχθεί μέσα από αυτήν. Τελικά μήπως δεν διαβάζουν ορισμένοι και στις εξετάσεις απλά γράφουν με ανοιχτά βιβλία για να αποκτήσουν πτυχείο;;;; Μόνο έτσι εξηγείται το ύψος της ΑΓΝΟΙΑΣ που τους διακατέχει γιατί αν και φέρουν πτυχεία ΔΕΝ ΦΕΡΟΥΝ ΓΝΩΣΕΙΣ και αυτό γιατί ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΕΣ που να διάσκουν ΟΡΘΩΣ αφού και οι διδάσκοντες είναι ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΙ.

 

Πως να βγει άλλωστε ικανός επιστήμονας από ΑΝΙΚΑΝΟΥΣ καθηγητές.

 

Η παραπάνω εισαγωγή έγινε γιατί από κάποια σελίδα διαγράφηκαν χιουμοριστικοί στίχοι μου ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ. Η διαγραφή των στίχων μου δεν έχει ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΜΕΜΠΤΟ αλλά νομίζω ότι έπρεπε να ενημερωθώ γιατί μπορεί να ήθελα να κρατήσω την αφετηρία της έμπνευσης για να ολοκληρώσω μία χιουμοριστική παράθεση στίχων στη συνέχεια. Έτσι και εγώ διαμαρτύρομαι ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ και όπως διαγράφηκαν οι ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΟΙ στίχοι μου οι οποίοι ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΤΙΠΟΤΑ προσβλητικό. Χάθηκε η έμπνευση και το χιούμορ με την διαγραφή και στην θέση του διαγράφηκε θυμός ο οποίος ΘΑ ΣΒΗΣΕΙ με την επαναφορά στο χιούμορ και όπως ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ να αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις θυμού.

 

Αστειευτείτε ΟΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ για να διώξετε κάθε ίχνος θυμού.

 

Έτσι κι εγώ…

και καθώς είδα τον ουρανό να πέφτει…

έσκυψα για να γλυτώσω την κουτσή την κεφαλή…

και απ’ του τυφλού την πέτρα.

 

Είναι στιγμές πετροβολούν

της γνώσης τα αστέρια

μα στέκομαι κι αχολογώ,

τους τάζω νια χουνέρια.

 

Και πάλι πίσω θα γυρνώ

θα φέρνω νέα γνώση

θα ΄ναι καθαρια συγγραφή

κι όχι κοκόρου κρόσι.

 

Μα γέλιο πια δεν θα ΄χετε

κι οι μαντινάδες λίγες,

του Γιώργη τα καμώματα,

προσέχετε τις μύγες.

 

Ξέχασα τώρα την αρχή,

κουτσαίνει το τακούνι,

που έσπασε απ την κουτσήν (=κορίτσι)

με τ’ όμορφο πηγούνι.

 

Μα κάποιος πάνω σκόνταψε,

το βρίζει το ρημάδι,

το πέταξε στο πιο βαθύ,

του σκότους το πηγάδι.

 

Εκεί που βγήκε ο ουρανός,

τον έκρυψε η νεφέλη,

το κύμα σαν εσάλεψε,

στο κάτοπτρο η γέλη.

 

Έτσι κι ο Γιώργης χαιρετά

και φεύγει από τον χώρο,

στου Μάη κάπου τα μισά

θα κόψει κάθε λώρο.

 

Πριν κλείσω θέλω να διευκρινίσω το αλληγορικό του τακουνιού και του ουρανού από τους στίχους μου που διαγράφηκαν ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ τους οποίους ήθελα στη συνέχεια να αναδημοσιεύσω εδώ στον χώρο μου εμλουτισμένους και με χιουμοριστική διάθεση στολισμένους.

 

Ο ουρανός που έπεσε… είναι ο εξυψούμενος εαυτός που οδηγήθηκε στην ταπείνωση.

 

Το τακούνι… είναι το στήριγμα που κρατούσε ψηλά τον εξυψούμενο εαυτό ,το οποίο έσπασε και άρχισε να υπάρχει ένα ανεβοκατέβασμα από την ταπείνωση στην αυτοεξύψωση.

 

Αυτός που σκόνταψε στο τακούνι και κουτσάθηκε… είναι αυτός που είδε την ταπείνωση στο άτομο που αυτοεξυψώθηκε και μη αναγνωρίζοντας την εσώτερη ταπείνωση άρχισε να κουτσαίνει δηλαδή να τραυλίζει από το γεγονός της ταπείνωσης ενός ανθρώπου που ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΝΑ ΔΕΙ ΤΟΣΟ ΤΑΠΕΙΝΟΜΕΝΟ.

 

Τα παραπάνω αποτελούν στίγμα για να οριστεί η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ορισμένων να καθορίσουν την πραγματική σημασία των στίχων οποιουδήποτε στιχουργού την αφετηρία της σκέψης του οποίου ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ να γνωρίζουν.

 

 

Καλό βράδυ να έχετε όλοι σας.